Vermannen en vervrouwen
Het is jaren zo geweest dat mannelijke energie mij overspoelde; van binnenuit en van buitenaf. Ik was bijna vergeten wat de vrouwelijke energie me te bieden had. Ik had zelfs een allergie voor vrouwelijke energie, want associeerde dat met ‘zwak’, en ‘kwetsbaar’ en ‘te domineren’. Dat zou mij niet gebeuren! Zo wilde ik niet zijn. Dus verharde ik. Vermande ik me. Verhulde ik mijn zachte, warme, kwetsbare kern.
Tot er barstjes in kwamen. Door scholing, ontmoetingen, uitwisselingen, ervaringen, en vooral een sterk brandend vuur en verlangen.
Lang uitte mijn natuurlijke passie, mijn natuurlijke vuur zich in creativiteit, expressie, daadkracht, en een bulderende lach. Een vrij mannelijk vuur, zou je kunnen zeggen.
Nog steeds verschool zich een deel van mijn vuur achter dat ‘vermannen’. En dat was mijn vrouwelijke vuur. Mijn sensuele, sensitieve, intuïtieve, zachte, open, ontvangende, seksuele vuur. Dat ook volop en zichtbaar wilde branden.
Maar, dat kon niet toch? Daar loerde toch gevaar? Het gevaar van misbruik, overweldiging, onderdrukking, oordeel, veroordeling, afwijzing, het ‘hellevuur’….
Maar het bloed, uh, vuur, kroop verwarmde, ontdooide waar het niet gaan kon, en zocht
zoekt
haar weg naar buiten.
Ik geniet er enorm van!
Het voelt alsof ik nu op weg ben naar de heelheid, die soepele uitwisseling van vrouwelijke en mannelijke energie; Vanuit VERVROUWEN – vanuit mijn diepte, warmte, zachtheid – vind ook mijn KRACHT haar weg naar buiten. En die kracht voelt nieuw. Verrast me. Verwarmt me. Doet me, letterlijk en figuurlijk, blozen.
Pfff.
En wat is het spannend om dat hier te delen. Wat een taboe rust hier klaarblijkelijk toch nog op. En wat verlang ik ernaar mij daarvan te bevrijden.
En jij? Durf jij en wil jij vervrouwen? Onderzoek het in het online programma ‘De vurige stem’.