Dynamisch Leiderschap
Ooit, toen ik nog leerkracht was, had ik een stagiaire bij mij in de klas
Rustig, stabiel, beheerst.
Ik stond zelf al een aantal jaren voor de klas, en hield wel van leven in de brouwerij. Ik was er niet meer zo bang voor. Toen ik net begon als leerkracht wilde ik chaos en drukte het liefst onderdrukken, uit angst dat ik het niet meer kon keren. In de loop van mijn leraarschap werd ik daar gemakkelijker in. Mijn vertrouwen groeide. En anders brulde ik er een keer overheen, daar schrokken de kinderen dan wel weer even van.
Ik dacht dat mijn stagiaire daar nog een beetje in moest groeien. Kom op, uit die beheersing. Wees niet bang, het komt goed. En ik vond haar lessen eerlijk gezegd behoorlijk saaaaaaaiii. Ze had de leukste ideeën, maar de reacties in de klas bleven lauw. Jammer, vond ik. En ik adviseerde haar wat meer vuur in haar lessen te stoppen.
Dat was niet zo’n goed advies! Feitelijk zei ik dat ze enthousiaster en beweeglijker moest DOEN. In die tijd strooide ik gretig met mijn enthousiasme, vuur, beweeglijkheid, dynamiek. Maar ergens ‘overschreeuwde’ ik mezelf. Ik koketteerde met deze stijl, die me eigenlijk ook energie kostte, en gedoe bezorgde. Bange kinderen, bijvoorbeeld, door mijn gebrul wanneer de chaos te groot werd. De onveiligheid die ik daarmee creëerde was best een probleem. Mijn stagiaire was daarin betrouwbaarder. Maar, tja, ook wat saaier.
Natuurlijk schuilt de waarheid in het midden. Zij een beetje meer vuur, ik een beetje minder. En niet door overschreeuwing (zij) of beheersing (ik), maar juist eerder door loslaten (zij) en verstilling (ik). Deze combinatie is perfect, en wanneer gemengd met nieuwsgierigheid creëer je zo een mooie voedingsbodem voor onderzoek waarbij de hele klas, of een heel team zich betrokken voelt.
Wat is in dezen jouw uitdaging? Of verlangen?