Ruimte voor innerlijke kracht
Iemand zei me: ‘De kracht waarmee jij werkt is niet gering, Jolanda. Het is niet de manier waarop je werkt, maar de kracht die via jou, je manier van werken, doorkomt.’
Deze woorden raken me diep. Ik worstel, ik denk al mijn hele leven, om die kracht in goede banen te leiden. Ik hoorde al vroeg dat ik moest leren me in te houden. Ik snap dat ook wel.
Want, misschien herken je het:
Onze kracht, die wanneer gegrepen door gedoe, vernietigend kan zijn.
Onze kracht die overweldigend kan zijn. Overdonderend. Bepalend. Aanwezig. Ondermijnend. ( Welk woord zou jij kiezen?) Waardoor we zien dat mensen zich terug trekken, zich afsluiten, ons niet meer willen zien. En als we dat merken, natuurlijk, dan maakt dat ons bang en behoedzaam. Bang om alleen over te blijven, EN bang voor die kracht. Wat ons doet besluiten die kracht, dat monster, dat vuur, dat leven, diep van binnen op te sluiten.
Maar daar is het niet op zijn plek. En dat zul je weten ook! En hup, daar barst het weer naar buiten. Het heeft me jaren gekost om deze (zelf) vernietigende cirkel te doorbreken. Dit vuur te temmen.
TOTDAT ik me realiseerde dat dit niet de weg is.
Je moet die kracht niet willen temmen! Boeken en boeken gaan er over het temmen van die kracht (vooral in de uitingsvorm van boosheid, agressie). Maar ik geloof dat we onze aandacht dan verkeerd richten.
Ik geloof wél dat we onze aandacht mogen richten op het temmen van de overtuigingen die er onder schuilen, maar niét op het temmen van de kracht zelf. Die wil en mag gewoon stromen.
Niks ‘kracht inhouden’. Of ‘kracht bij je houden’. (Ik geef toe, deze laatste voelde beter dan de eerste en heeft me goed geholpen, maar is evengoed niet waar).
Ik geloof wél dat het aan mij is, aan jou, aan ons, om voor een goede bedding te zorgen. Een open en zacht lichaam, een open en zacht Zijn (is niet zo moeilijk, hoor. Alleen maar fijn: Kwestie van loslaten). En dan is die kracht magnifiek. Dan brengt het muziek in jouw leven en dat van anderen. Kun jij dat voelen, soms?