Je kent het vast, zo’n achtbaan van gevoelens.
Zinderende, woelende, joelende emoties.
Emotionele incontinentie, noemt Roos Vonk het, en spreekt daarmee direct haar oordeel uit. Terecht ook, hoe naar het ook klinkt. We willen niet dat ieder ongegeneerd alle emoties maar uit. We zoeken wel naar een vorm van emotionele intelligentie.
Maar hoe doe je dat dan, als je midden in die achtbaan van emoties zit.
😳
Emoties, hoe dan ook
Die we ook nog eens zelf
creëren en
vastzetten en
tot een cliché maken door ze te
BENOEMEN
Denk maar eens aan de emotie ‘boos’. Laat het je lichaam vullen, geef het vorm.
Doe hetzelfde met ‘verdriet’. ‘Angst’. Vermoedelijk heb jij er zo’n duidelijk beeld bij dat je het vrij gemakkelijk vorm kunt geven.
Maar in het woord e-motions schuilt het woord motion. Beweging. Een gevoel een woord geven ontneemt de beweging. Zet vast. Doet de emotie zelf groeien. In plaats van bewegen naar iets anders.
Voed maar eens je boosheid, door in te zoomen en vast te stellen waar jij boos van wordt. Gemakkelijk hè! Et voila, een emotie is gecreëerd. En meestal willen we er dan vanaf. Het moet weg. Voelt vervelend. Dus worden we boos omdat we weer eens boos zijn. Of bang. Verdrietig. Kil. Ieder heeft zo zijn eigen reactie.
En zo breng je een kettingreactie aan emoties op gang iedere keer dat je iets labelt als boosheid. Of angst. Of verdriet.
Sta er eens bij stil: Misschien is het dat allemaal helemaal niet, en is het alleen je interpretatie van een fysiek waargenomen gevoel. Da’s pas lullig. Misschien heb je een bonzend hart en denk je dat je opgefokt bent en boos, maar is er gewoon iets met je bloedsuikerspiegel. Ik zeg maar wat 😁.
Een kettingreactie is, ondanks de beweging, niet beweeglijk. Het beweegt maar in een vaste richting, het volgt de gebaande paden, in je hoofd. Bloed irritant. En meestal leidend tot steeds meer frustratie, zindering en emotionele incontinentie: controleverlies, ontploffingen, zij het niet extern dan wel intern.
En het laat jou versuft, onthutst en doodmoe achter. Die hele zelf gecreëerde achtbaan.
Wat als je eens oefent om emoties geen naam te geven, maar simpelweg waarneemt wat er in je lichaam voelbaar is. Ik leerde het van Jean-René Toussaint, en het is zo’n verademing!
Neem waar. Voel. Laat stromen. En beweeg mee.
Herken wanneer je hoofd er een waarde of een woord of een betekenis aan gaat hechten en:
Onthecht!
Voel. Laat stromen. Beweeg (of zing!!!) mee.
That’s all.