MoederMonoloog: de Praatpaal

(Praatpaal zit aan de keukentafel wat te werken. Haar oudste zoon komt binnen)

Zoon: ‘Hé mam, ik had een 7 voor rekenen. Nou, het ligt er nog aan, hoor, hoe het berekend wordt. Als het 2 fout per punt is, heb ik een 7, maar als het 3 fout per punt is, wat heb ik dan?’

Praatpaal: ‘Ik …

(Zonder op antwoord te wachten geeft hij zelf het antwoord)

Een 8 heb ik dan. Niet gek toch? En ik heb mijn werk even doorgeschoven naar Sjuul, hoor, want die had geen geld meer en moest nodig wat verdienen.’

Praatpaal: ‘Maar…’

Zoon: ‘Ik zag trouwens op Facebook dat er weinig werk was, vanmiddag, bij de fabriek. Nou ja, als Sjuul er eenmaal is, mag hij heus wel werken.’

Praatpaal: ‘Heb…’

Zoon: ‘Ik heb trouwens toch niet veel te doen vanmiddag. Valt reuze mee. En voor de Serious Request kan ik nu nog niet zoveel doen. Nou, doei, ik ga naar Sjuul.’

Praatpaal: ‘Sjuul? Die wa…‘

Zoon: ‘Doei’

(Weg is hij, hij kruist het pad met zijn broer, die zwetend binnenkomt.)

‘Lekker gegymd, was leuk, sportclass. Ik was de snelste met hardlopen. Mam, nou heb ik weer een onvoldoende op aardrijkskunde. Ik snap er niets van. Ik heb zo hard geleerd. Meester zei dat ik het in principe wel goed had, maar niet goed had opgeschreven.’

Praatpaal: ‘Och, joh, la..’

Zoon: ‘Maar we krijgen gewoon een herkansing. Volgende week mag het over. Mag ik nog even met Tim afspreken? Dan kunnen we samen huiswerk maken. Gaat trainen door vanavond?’

Praatpaal: ‘Ik heb…’

Zoon: ‘O wacht, ik zie het al, het gaat gewoon door. Ik hoop wel trouwens dat we winnen. We staan gedeeld eerste hè, als wij winnen dan staan wij eerste, en dan schuift IJsselmuiden door naar de tweede plek. Ik had zo’n mooie actie laatst, ik stond zo, in de hoek …

(en een zeer beeldende uitleg volgt over de beste reddingsactie ooit, als keeper.)

Praatpaal: ‘Goed man, en hoe…’

Zoon: ‘Maar goed, mam, ik ga, naar Tim. Ik ben om half zes thuis. Doei.’

(en kruist het pad met manlief, die vermoeid ogend binnenkomt.)

Manlief: ‘Wat een dag. Ik ben bekaf. De ene na de andere klager aan de telefoon. Dit niet goed, dat niet goed, wat een gezeur. En als het goed is hoor je het nooit, dat komt niemand even vertellen. En het was me toch druk op de weg. Files, files, files, overal. Wel grappig trouwens, om samen te rijden. Victor had ook weer van alles meegemaakt. Hele verhalen hebben we, in de auto. Gezellig is dat. Wat eten we?’

Praatpaal: ‘Nou, ik …’

Manlief: ‘Maakt ook niet uit. Ik heb nog geen honger. Hoe was jouw dag? Heb jij nog nieuws?’

Praatpaal: ‘Ja, nu je …’

Manlief: ‘Ik hoor het graag hoor, later, nu even niet. Even onderuit, even bijkomen.’

(Praatpaal draait een keer met haar ogen, en duikt weer in haar laptop. Zo. Kan zij weer verder met haar verhaal)

‘Grmpfff’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *